یا قائم آل محمد

               در کوچه های شهر دلم ، نسیم عطر دل انگیزت پیچیده است و بهار

               بهار شکوفه از در و دیوار می بارد . آسمانش از موج موج نگاهت ،

                  آبی آبی است و خورشید ، خورشید نورعشق بر شهر می پاشد.

                      در هر کوی و برزنش درخت درخت مهر تو روییده .

         و جویبار جویبارامید بر پایشان جاری است ؛ امید آمدن تو ... ای حجت خدا !

                شهر دلم آباد است از یاد تو و سرمست از نام تو، اما چه سود !

           که ناکام است در فراق تو ... ای تک سوار غریب ، ای فارِسَ الحجاز !

                     غروب آدینه چه دل گیر می شود آنگاه که یاد غیبت ، 

 غم وغربت در دلها می پراکند و آه دل خستگان ، فضا را آکنده می کند مولای من !

 تو آنی که کوههای سربر سینه ی سپهر ساییده ، بر خاک پایت بوسه می زنند  .

                          تو آنی که رودها به عشق تو در جوش و خروشند .

                             تو آنی که بلبلان به هوای تو نغمه می سرایند .

                    ای عزیز! دلهای منتظران ، از هجر رویت صد چاک است ،

                           تو بیا ای مرهم زخمهای دل خستگان ، یا مهدی !

                    تو بیا و سرفرازمان کن ، تو بیا تا دیگرهیچ شاعری نخواند :

    بیگانگی نگر که من و یار چون دو چشم همسایه ایم و خانه ی هم را ندیده ایم .