اقدم لکل عزیز و غالی و وفی فی کلامه فی کل مراحل حیاته ..

دوستان گلم از همه عزیزان باز تشکر میکنم .
دوستان میگن به فکر عرب و عجم هستم این باعث افتخاره برای من که با همه باشم هیچ فرقی بین انها نیست کاش ترکی میدونستم تا باز مینوشتم ویا زبونهای قشنگ دیگه .

---

شعر و اسم

حافظ
حــزیــــن مـــبــاش کــه ایــام هجر پایان یافت *
دل رمــیــده ات اکنــون قــرار و ســامــان یافت
اراده ام چــو بـه وصل است ودوری از هجرت *
تــن بــلا زده از جـــور هــجــر درمــان یــافــت
فـــرامُـشـش نـــــنـــمـــودم کــلام روز فــــراق *هـمان سخن که بگفتی و وصــل پــایــان یــافت:
ظــلــیــل* عــشق تو تا روز حشرخواهم بــود *زمهــر تــوســت کـــه خـورشید مهر تابان یافت
*ظلیل= سایه دار
سعدی
ســرو بـــاغ عشق بــاش و درس آزادی بــده *بندگی غیر حق را هیچ گه گردن منه
عـــزت انــسانی ات کــی تاب یوغ بندگی است *این چنین ات بندگی مستوجب در ماندگی است
دوستــار عشــق بـــاش و از پــی نـفـرت مرو *
درپی نامردمان تیره دل هر گز ندو
یــار و هــمــره باش نی خاری بدست مردمان *
تا نگردی موجب نفرین و لعن این و آن
عطار
عــطر دلاویـــز یــــار نـکهــت بــوی بـــهــار *
صورت چون ماه او روشنی شام تار
طبل زنید و دُهُل ، آمده با عطر گل *
خرمی روی او طعنه زده نو بهار
اوست شمیم بهشت ،دلکش و روشن سرشت *
اب زلالی است او جاری از آن چشمه سار
راه دهید و گل زنید، باردگر دُهُل زنید *
آمده با فّرو جاه موکب سبز بهار
نیما
نیستم من ساکن کویت ولی *
یک سخن دارم برایت گوش کن
یا مرا در کوی رندان جای ده *
یا مرا از عشق خود مدهوش کن
میل دارم ساکن کویت شوم هر صبح و شام *
تشنه عشقم مرا با مهر هم آغوش کن
آرزو دارم کنم مأوا به کنج قلب تو *
لااقل این جمله آخر تو از من گوش کن

رهی
رهــــــا زدســــت هـــوی و هـــوس تــوانی بود *اگـــر بـــجــــای دل از فــکــر بهره ها گیری
هــــزار نــــــکتــــه بــــاریــکــتــر زمـــو دانـــی *
اگــر طـــریـــق خـــرد راه مــعــرفــت گـیری
یَــــمـــی اســت بـحــر خرد بی حدود و بی پایان *بـــکـــوش تــــا ره و رســـم شـنـاگری گیری
خیام

خــــــــرامـــــــان راه رو در وادی عــــشـــــــق *چــــوایــــن ره پـــســت و نــاهــمــوار باشد
یــــــم عـــشــــق و مــحــبـــت پــــر تــــلاطــــم *
در ایـــن یـــم کـــوســه هـــا بـسـیـار بــاشـد
اگـــر خــــواهـــی طــــریــــق عـشــق پــــوئــی *
ز راهــــی رو کـــه بـــس هـــمـــوار بــاشـد
مـــــده افــــسار عــقـــــلــت دســــت شـــیطــان *در ایــــن ره مـــکـــر اوبـــسیـــار بـــاشــــد
رودکی
راست گو باش که سرمنشاء خیراست و صلاح *راستگــوئــی صــفــت بــارز مـردان خداست
وای از آن روز کــه غــرقــاب یــَم کــذب شوی *چــون یــم کــذب همان دامگه شر و بلا است
دانــی ایـــن گــفــتــه پــرنــکـتــه مــردان خـدا؟ *راستگــو عـــاقـبـت الامــر بسی کامروا است
کی زیــان دیـــد کســی در پـــی صـــدق گــفـتـار *صادق از جمله ی اسماء و صـفـات الله ا ست
یـــارب هـــرگـــز ســخــنــم را بــه ره کـذب منه *
ای دعــا یــم هــمــه بر جانب درگاه الــه است
فردوسی
فــصـــــل بـــهـــار و روی دل آرا و زلـــف یـــار *
خوش لحظه ای است ولی چکنم نا مکرر است
راهــی اســت راه عـشق که هیچ ات گریز نیست *آن دل که عاشق است به صــد دل بـرابر است
دلــهــای عـــاشــقــان حــقــیــقی پـر از صفاست *عشـــق خــدا زهــــمــه عــشـقــهــا ســر است
وای از دمــی کـــه عشـــق مــبــَدّل بــه کینـه شد *دلهــای پــر ز کـیــنــه زهــر دشنــه بـدتر است
ســر را بــه راه عشـــق نــهــادن شـهـامـت است *ایــن نــکـتــه از هــزار ســخــن بلکه برتر است 

    یــارب بـــه را عشـــق مــرا رهــــنـمــون بـــکـن *ایــن ره ز صــد طــریـــق دگــر پر صفاتر است 

---

اقدم لکل عزیز و غالی و وفی فی کلامه فی کل مراحل حیاته . بالتوفیق و السعاده للجمیع صغیر و کبیر بالاخص الشباب الطیبین.